Το πόσο διαχρονικά μοιάζουν τα λόγια του Χριστού "εγώ το Α και το ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος." (Αποκ. 22,13), εμφαίνεται στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας, και σίγουρα θα αποκαλυφθεί ολοκληρωτικά κατά τα έσχατα. Γι' αυτό και η Εκκλησία εορτάζει το πέρασμα του χρόνου και ταυτόχρονα την έλευση του νέου, χωρίς να υποτάσσεται σε αυτόν, αλλά εισάγοντας το πλήρωμά Της στην άχρονη Βασιλεία του Θεού ("ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος"). [...]
 
(Από τον πρόλογο της έκδοσης)