Ἡ Μονή στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας
Γεγονὸς εἶναι ὅτι ἡ Μονὴ γνώρισε μεγάλη ἀκμὴ στὸ τελευταῖο τέταρτο τοῦ 17ου αἰῶνα, ὁπότε ὁλοκληρώθηκε καὶ ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Καθολικοῦ. Τὸ 1733, μὲ ἔκδοση σχετικοῦ φιρμανίου, ὁ Σουλτάνος Μαχμούτ Α’ ἀναγνώρισε τη Μονή ὡς νομικὸ πρόσωπο, ἀνάλογο πρὸς τὰ μουσουλμανικὰ τεμένη καὶ τῆς παραχώρησε ὁρισμένα περιουσιακὰ προνόμια.
Γενικὰ, γιὰ τὴν ὑλική, ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ συμπαράσταση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Τουρκοβενετικοῦ πολέμου (1687-1699), ὅπως καὶ κατὰ τὶς ἐπαναστάσεις τοῦ 1770 καὶ τοῦ 1821, βεβαιώνεται ἐγγράφως ὅτι «ἡ Μονὴ ὠφέλησεν διὰ διαφόρων βοηθημάτων τὴν ἐπαρχίαν». Ἀλλοῦ πάλι πιστοποιεῖται εὐγλωττότερα ὅτι «Τὸ ἱερὸ καταγώγιον τοῦ Προδρόμου ἐπὶ τῆς ἱερᾶς ἡμῶν ἐπαναστάσεως μέχρι τῆς ἀπελευθερώσεως … ἀνεδείχθη τὸ καταφύγιον τῶν ἀπόρων, ἐντοπίων καὶ ξένων, καὶ ἰδίως τὸ στήριγμα τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως τῆς ἐνεργούσης τὸν ἀποκλεισμὸν τοῦ φρουρίου τῆς Ναυπάκτου…».
Ἡ Γερόντισσα Μαριὰνθη μὲ ἀδελφὲς καὶ γνωστούς τῆς Μονῆς σὲ σκάλα τῆς ἐσωτερικῆς αὐλῆς.
Ἡ Γερόντισσα Παρθενία μὲ ἀδελφὲς μπροστὰ στὴν εἴσοδο τοῦ Καθολικοῦ (1970).
Σύγχρονη Ἱστορία
Τὸ 1940 ἡ Μονὴ μετατρέπεται σὲ γυναικεία μὲ τὴ συνακόλουθη ἐγκαταβίωση σ’ αὐτὴν τῆς Γερόντισσας Μαριάμ. Προσῆλθε ἐπισήμως στη Μονή τῆς μετανοίας της τὸ 1943 γιὰ νὰ λάβει κατά τὴν κουρά της τὸ μοναχικό ὄνομα Μαριάνθη.
Τὴ Γερόντισσα Μαριάμ διαδέχτηκε ἡ ἐνάρετη Γερόντισσα Παρθενία, ἄνθρωπος προσευχῆς, πρᾶος, ταπεινός καὶ ἡσύχιος.