Αρχίζοντας με τις πολύ φτωχές μου γνώσεις την εξήγηση ενός χαρακτηριστικού του ανθρώπου, της δυνατότητάς του να βλέπει με δύο τρόπους τα κτιστά πνεύματα, θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ και στη διπλή του τυφλότητα, που οφείλεται στην πτώση του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα γι' αυτή την τυφλότητα -ούτε καν υποψιάζονται την ύπαρξή της-, δεν έχουν ιδέα για τα πνεύματα ή έχουν γι' αυτά μόνο μια θεωρητική, επιφανειακή, ασαφή και αόριστη γνώση, μια γνώση που ισοδυναμεί με πλήρη άγνοια. Στη σύγχρονη κοινωνία, και ιδιαίτερα ανάμεσα στους μορφωμένους ανθρώπους, υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν την ύπαρξη των πνευμάτων, και άλλοι που την απορρίπτουν τελείως. Την αμφισβητούν και την απορρίπτουν ακόμα και άνθρωποι που δέχονται την ύπαρξη της ψυχής, την αθανασία της δηλαδή την ύπαρξή της και μετά το θάνατο του σώματος και την πνευματική της υπόσταση. Τί παράξενος συνδυασμός αντιφατικών ιδεών!
Αν οι ψυχές εξακολουθούν να υπάρχουν μετά τον χωρισμό τους από τα σώματα, αυτό δεν σημαίνει παρά πως υπάρχουν πνεύματα αν οι ψυχές των αμαρτωλών δεν πεθαίνουν, όπως ούτε οι ψυχές των δικαίων, αυτό δεν σημαίνει παρά πως υπάρχουν πνεύματα κακά και πνεύματα καλά. Ναι, υπάρχουν! Η ύπαρξή τους είναι σαφής και ξεκάθαρη για όποιον έχει γνωρίσει τον Χριστιανισμό με ορθότητα και πληρότητα.
Όσοι αρνούνται την ύπαρξη των πνευμάτων, αναπόφευκτα αρνούνται και τον Χριστιανισμό. "Γι' αυτόν τον λόγο ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο: Για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου", λέει η Αγία Γραφή, "για να καταργήσει με τον θάνατό Του αυτόν που εξουσίαζε τον θάνατο, δηλαδή τον διάβολο". Αν δεν υπάρχουν πεσμένα πνεύματα, τότε η ενανθρώπηση του Θεού δεν έχει ούτε λόγο ούτε σκοπό. Η ύπαρξη των πνευμάτων παραμένει ένα σκοτεινό ζήτημα γι' αυτούς που αγνοούν η γνωρίζουν επιφανειακά τον Χριστιανισμό.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ωστόσο, μας πρόσταξε να γνωρίσουμε τον Χριστιανισμό τόσο θεωρητικά, μέσω του κηρύγματος, όσο και πρακτικά, με την τήρηση των ευαγγελικών εντολών. Ο Κύριος, λοιπόν, όρισε και τη θεωρητική και την πρακτική γνώση του Χριστιανισμού, συνδέοντας άρρηκτα και τις δύο αυτές γνώσεις όρισε πως η θεωρία πρέπει οπωσδήποτε ν' ακολουθείται από την πράξη. [...]
(Από την έκδοση)