Δεν πρόκειται για ένα εγχειρίδιο ευτυχίας. Με αφορμή τη ζωή των αγίων Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη και Ιωσήφ Ησυχαστή το βιβλίο εξετάζει τη δυνατότητα να καλλιεργηθεί η επιθυμία προς τον Θεό και η χαρά που προκύπτει από τη συνάντηση μαζί Του. Οι δύο άγιοι φαίνεται να κατέκτησαν τη χάρη του αγίου Πνεύματος με διαφορετικό τρόπο. Ο άγιος Πορφύριος είχε τη σφοδρή επιθυμία για τον Θεό από μικρός, ήθελε την πνευματική ζωή να γίνεται χωρίς άγχος αλλά με έρωτα, ενώ ο άγιος Ιωσήφ δίνει σημασία στη «βία» που ελεύθερα ασκεί κάποιος στον εαυτό του στην προσπάθεια τήρησης των εντολών. Και οι δύο εργάζονται στο πλαίσιο της θεϊκής αγάπης και γι' αυτό οι δρόμοι τους είναι κοινοί. Αισθάνθηκαν ότι καλούνται από τον Θεό και είχαν τη δύνα?η να ανταποκριθούν σε αυτή την κλήση ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μας δείχνουν πώς πρέπει να πορευτούμε για να βρούμε αυτή τη χαρά που γεύθηκαν και οι ίδιοι, ακόμα κι αν δεν έχουμε αισθανθεί μια παρόμοια κλήση ή επιθυμία. Μια χαρά που, σ' αυτόν τον κόσμο, είναι πολύ εύθραυστη, «Μια μολυβιά που σβήνει» αν ο κάτοχός της δεν σπεύσει να τη ζωογονήσει όταν τύχει να τη συναντήσει.