Οἱ ἀναφορές στό πρόσωπο εἶναι πολλές στίς ἡμέρες μας ἐξ αἰτίας τῆς προσπάθειας ὁρισμένων «φιλοσοφούντων θεολόγων» νά τό ἀποξενώσουν ἀπό τήν ἀσκητική-ἡσυχαστική παράδοση.
 
Στό βιβλίο Πρόσωπο στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση βλέπουμε ὅτι, βέβαια, τό κατ᾽ ἐξοχήν Πρόσωπο εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος ὡς κατ᾽εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωση Θεοῦ δημιουργημένος, μπορεῖ νά γίνη πρόσωπο μέ τίς ἀπαραίτητες ὅμως προϋποθέσεις.
 
Ἡ ἀποκάλυψη καί ἡ βίωση τοῦ προσώπου γίνεται μέσα στήν καρδιά καί δέν μπορεῖ νά κατανοηθῆ χωρίς τήν κατά Χριστόν ἄσκηση καί τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.