Ο πιστός με την υπακοή του στις θείες εντολές γίνεται "δέσμιος Ιησού Χριστού"· εξαρτάται από τον Θεό και σταδιακά καθίσταται τέκνο Θεού, απελευθερωμένο από τον νόμο της αμαρτίας και φορέας του Πνεύματος του Αγίου. Με την πτώση ο Αδάμ απώλεσε τη μακαριότητα της αδιάκοπης παραμονής στην παρουσία του Θεού. Με την προσευχή οι απόγονοι του Αδάμ γεύονται εκ νέου την ευδαιμονία της θείας παρουσίας και της διαλογής με τον Κύριο, που γεννά εντός τους τον πόθο να αδολεσχήσουν σε αυτήν.
 
Καθόσον στην πράξη της προσευχής ο άνθρωπος βρίσκεται στην παρουσία του Θεού, τρίβεται με τη χάρη Του, δηλαδή με την ενέργεια που έφερε στο είναι τα σύμπαντα. Η ενέργεια αυτή είναι δημιουργική γιατί ανοίγει απέραντους δρόμους στην αιωνιότητα. Ως εκ τούτου, με την προσευχή ο άνθρωπος παραδίδεται σε μια ατελεύτητη εν Θεώ αύξηση, η οποία αρχίζει σε αυτήν τη ζωή και θα συνεχίζεται στους άπειρους αιώνες.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)